) تو، همسایه ی خدا، گاهگاهی اگر
در شبی دراز با به در کوفتن ِ سختم می آزارم ات-
از این روست که به ندرت می شنوم نفس هایت را
و می دانم: تو در راهرو تنهایی.
و هنگامی که تو به چیزی نیازمندی، کسی نیست آنجا
که در پاسخ کورمال کورمال دستت نوشیدنی یی پیشکش ات کند:
همواره گوش فرا می دارم، اندک نشانی بده!
من بس نزدیکم.
(مری اریلکه )
|
|
